معماري در عصر تغيير اقليم

هدف اين نوشتار ارائه اصول معماري در عصر تغيير اقليم است. ضرورت اين امر از آنجا ناشي ميشود كه نرخ گرم شدن كرهزمين، افزايش يافته است. به طور علمي اثبات گرديده است كه انسان و فعاليت هاي او موجب افزايش تراكم جو ي گازهاي گلخانهاي شده است و همين امر مسبب اثر گرمايش جهاني است. گستردگي مشكل گازهاي گلخانهاي به حدي است كه به منظور كاهش خطرات تغيير فاجعهآميز اقليم، نياز توقف افزايش تراكم آن كه به وسيله سوختن انرژيهاي فسيلي توليد مي شود ، احساس ميگردد و بشر نياز دارد كه به سرعت از استفاده گاز گلخانهاي حاصل از سوخت فسيلي ، به سمت وابستگي بيشتر به انرژي تجديدشونده پاك، حركت كند. در روش تحقيق موضوع، ابتدا مرور منابع، سوابق موضوع و تحقيقات مشابه به صورت كتابخانه اي انجام شد و سپس بر اساس تكنيك تحليل محتوا، اصول طراحي خورشيدي بيان گرديد. تحقيق حاضر با اين فرض پيش رفت كه اگر دسترسي خورشيدي، براي ساختمانهاي محيط شهري تأمين شود، آنگاه آنها ميتوانند انرژي حرارتي موردنياز براي سامانه هاي ايستا را از نور خورشيد و ديگر منابع تجديدپذير دريافت نمايند. به منظور آزمون اين فرضيه، روش تحقيق ميداني مورد استفاده قرار گرفت. در اين بررسي ميداني، وضع موجود يك مجموعه همسايگي از منطقة 8 شهر تهران ارزيابي شد و به كمك برخي از نرم افزارهاي كامپيوتري، الگوهاي سايه پيرامون ساختمانها در اوقات مختلف سال شبيهسازي گرديد. پس از تجزيه و تحليل مدل هاي كامپيوتري، محدوديت بناها در دسترسي به انرژي خورشيدي تبيين گرديد و بر اساس نتايج بدست آمده، اصول و مباني سامانه هاي گرمايشي و سرمايشي ايستا ارائه گرديد.